dieta reklama internet zabawa hobby dzieci          dieta reklama internet zabawa hobby dzieci

poniedziałek, 3 października 2011

Fotografia

 
Fotografia 
(gr. φως, phōs, D. phōtós – światło;  
gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać;
rysowanie za pomocą światła) 


– zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne - fotografia otworkowa, rayografia.

 

 

Podstawowy podział technik fotograficznych

  • fotografia tradycyjna pot. analogowa – oparta na chemii światłoczułych związków srebra, która dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną Materiały fotograficzne produkowane są w postaci klisz ciętych (do aparatów wielkoformatowych - fotografia wielkoformatowa), błon (filmów) perforowanych (do aparatów małoobrazkowych), błon zwojowych najczęściej o szerokości 60mm (do aparatów średnioformatowych).
  • szlachetne techniki fotograficzne - techniki oparte na wykorzystaniu światłoczułości i garbujących właściwości chromianów, a także innych związków światłoczułych np. guma, pigment, bromolej.
  • fotografia cyfrowa – gdzie rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym ale na urządzeniu optoelektronicznym zwanym matrycą (np. w układzie CCD, CMOS) zamontowaną w aparacie cyfrowym.

Stosowane w aparatach cyfrowych obiektywy i osprzęt są identyczne jak w aparatach do fotografii tradycyjnej, ale występują też zmodyfikowane, zwłaszcza obiektywy. Ze względu na różną konstrukcję matryc, szczególnie wymiarów (z tego też powodu i ich powierzchni), która najczęściej jest mniejsza od wymiaru klatki (klatka inaczej kadr to prostokąt najczęściej o wymiarach 36x24mm w małoobrazkowym aparacie ma tradycyjny film typu 135, lub 60x45, 60x60, 60x70 w przypadku błon zwojowych typu 120,220).

Obiektywy z tym samym mocowaniem (bagnetem) w wykonaniu wyłącznie do aparatów cyfrowych małoobrazkowych mają mniejsze pole krycia niż do aparatów tradycyjnych. Czasem producenci podają obie wielkości ogniskowych jedna właściwa do wymiarów matrycy, druga ekwiwalentna do wymiaru kadru małoobrazkowego.

Natomiast długość ogniskowej obiektywów, używanych w lustrzankach cyfrowych, mnoży się przez współczynnik oznaczający o ile matryca jest mniejsza od standardowej klatki filmu małoobrazkowego.

Aparaty cyfrowe z matrycami w różnych rozmiarach montowane są np. w telefonach komórkowych.

Naukowców od zawsze fascynowała zdolność do rejestrowania dokładnych obrazów ruchu, przykładem jest twórczość Eadwearda Muybridge'a.

 

 

Historia

 
Fotografia, powstała w XIX wieku, korzystała z wynalazków znanych już wcześniej. Podstawowy instrument do tworzenia obrazu, camera obscura, był stosowany już w starożytnej Grecji.

  • 1556 - Georg Fabricius zauważył, że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych.
  • 1724 - światłoczułość azotanu srebra zaobserwował Johann Heinrich Schulze.
  • 1725 - w Halle Johann Heinrich Schulze uzyskał pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra na podkładzie z białej kredy.
Spreparowana odpowiednio kreda posłużyła jako substancja mająca zapewnić w miarę równomierne pokrycie materiału podkładowego emulsją. Za wzór obrazu do odwzorowania użył nieprzeźroczystego materiału, w którym wyciął szablony. Następnie naświetlał emulsję na słońcu przez te szablony. W ten sposób uzyskał pierwszy, acz nie dający się jeszcze utrwalić, obraz fotograficzny.
  • 1826 lub 1827 - powstała pierwsza fotografia stworzona przez Francuza Josepha-Nicéphore'a Niepcego na wypolerowanej płycie metalowej
Jako substancję światłoczułą wykorzystał on tzw. asfalt syryjski - związki bitumiczne wytworzone z ropy naftowej. Otrzymane przez niego zdjęcie było jednak bardzo niedoskonałe.
  • 1839 - rok uznawany za właściwą datę wynalezienia fotografii. Francuz Louis Jacques Daguerre zademonstrował Akademii Francuskiej zdjęcie fotograficzne otrzymane na warstewce jodku srebra, powstałej w wyniku działania pary jodu na wypolerowaną płytę miedzianą pokrytą srebrem.
Metoda Daguerre’a, zwana od nazwiska twórcy dagerotypią, pozwalała na otrzymanie poprawnego zdjęcia, ale tylko w jednym egzemplarzu, gdyż utworzony na płytce obraz był od razu obrazem pozytywowym.
  • w tym samym czasie nad otrzymywaniem obrazów tworzonych przez światło pracował angielski uczony William Henry Fox Talbot.
Naświetlając w ciemni optycznej papier powleczony jodkiem srebra uzyskał on, po wywołaniu kwasem galusowym, obraz negatywowy, w którym jasnym miejscom fotografowanego przedmiotu odpowiadał czarny strąt srebra. Naświetlając z kolei poprzez ten negatyw arkusz papieru pokryty warstewką chlorku srebra, otrzymywał obraz pozytywowy w dowolnej liczbie odbitek.
  • 1839 - J. Herschel wprowadził na określenie procesu opracowanego przez Talbota termin fotografia.

Technika fotografii rozwijała się od tego momentu bardzo szybko. Już wkrótce płytki srebrne lub arkusze papieru zastąpiono płytkami szklanymi powleczonymi warstwą światłoczułą. Płytki te preparowano tuż przed wykonaniem zdjęcia, co wymagało przenośnej ciemni fotograficznej, w której można było dokonać tego zabiegu.
  • 1861 - udało się uzyskać pierwszą trwałą fotografię barwną fizykowi Jamesowi Clerkowi Maxwellowi.
  • 1907 - bracia Lumière wprowadzili na rynek pierwsze płyty do fotografii barwnej, Autochrome. Były one wyprodukowane na bazie barwionej skrobi ziemniaczanej.
  • 1935 - wprowadzono do sprzedaży pierwszy współczesny, trójwarstwowy film barwny, Kodachrome.
  • większość współczesnych filmów barwnych, oprócz Kodachrome, wykorzystuje technologię stworzoną dla filmu Agfacolor w 1936.
  • od 1963 - jest dostępny natychmiastowy materiał kolorowy firmy Polaroid Corporation.

Fotografia pojawiła się na ziemiach polskich już w roku 1839, kiedy to Kurier Warszawski wydrukował ogłoszenie firmy FRAGET oferującej aparaty do dagerotypii. Rok później w Poznaniu i w Warszawie pojawiły się ilustrowane broszury poświęcone dagerotypii.
Początek przemysłu fotograficznego na ziemiach polskich to rok 1887, kiedy chemik Piotr Lebiedziński założył w Warszawie fabrykę papierów fotograficznych FOTON. W 1899, również w Warszawie, powstała wytwórnia aparatów fotograficznych i obiektywów FOS.

 

 

Fotografia tradycyjna a analogowa


Bardzo często fotografię tradycyjną (opartą na wykorzystaniu światłoczułych własności halogenków srebra) kompletnie mylnie określa się fotografią analogową. Jest to poważny błąd merytoryczny, gdyż fotografią analogową można określić proces reprodukcji obrazu z pomocą urządzeń elektronicznych analogowych (np. fotopowielacz). Wynikiem działania światła na taki element światłoczuły jest powstanie sygnału analogowego, a nie efektu fotochemicznego na błonie filmowej czy innym nośniku emulsji światłoczułej.



Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter, 
zespół www.kurs-fotograficzny.blogspot.com

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz